O nas

Do szkoły przyjmowano początkowo absolwentów szkół podstawowych, siedmio-, a następnie ośmioletnich. Zmianę charakteru szkoły przyniosła reforma oświaty wprowadzona przez rząd Jerzego Buzka. Z ponadpodstawowej przekształciła się ona wówczas w placówkę ponadgimnazjalną. Początkowo Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących w Piekarach Śląskich nie miała swojej stałej siedziby – nauka odbywała się w trzech budynkach (w szkołach nr 4 i 5 oraz w DKDiM). Dopiero po wyprowadzeniu szkoły nr 5 do szkoły 1000-lecia – ZSZ odziedziczyła budynek po niej. Gdy wiek budynku położonego przy ul. Bytomskiej 152 zaczął dobiegać 200 lat, kierownictwo ZSZ stanęło przed trudnym zadaniem modernizacji szkoły. Mimo dostosowania warunków pracy i nauki, budynek ten przestał zaspokajać potrzeby lokalowe placówki. Wpłynął na to przede wszystkim znaczący wzrost liczby uczniów „zawodówki”. Starania dyrekcji ZSZ o pozyskanie nowego budynku przez wiele lat kończyły się fiaskiem. Ostatecznie jednak w roku 2000 Zasadnicza Szkoła Zawodowa przeniesiona została do zabytkowego, oddanego do użytku w 1903r budynku przy ul. Bytomskiej 207. Przejęto go po zlikwidowanej Szkole Podstawowej nr 7. Natomiast dawną siedzibę ZSZ oddano szkole specjalnej. Także w nowym budynku przeprowadzono prace remontowo – modernizacyjne. Istotnym wydarzeniem było otwarcie sali informatycznej i centrum multimedialnego w roku szkolnym 2005/2006. Szkoła dzięki udziałowi w projekcie ministerialnym „Pracownie komputerowe dla szkół” wyposażyła w/w pracownie. Natomiast w roku szkolnym 2010/2011 zrealizowano we współpracy z Biurem Promocji, Rozwoju i Funduszy Europejskich Urzędu Miasta współfinansowany ze środków unijnych projekt „Piekarska Zasadnicza Szkoła Zawodowa góra!”. W efekcie placówka wzbogaciła się o nowoczesną pracownię gastronomiczną.
W 2016 r. szkoła ponownie zmieniła siedzibę, odziedziczając budynek po byłym Gimnazjum nr 3 w Piekarach Śląskich przy ul. Bytomskiej 81a. Placówka przeszła gruntowny remont, dzięki któremu mury szkoły zyskały nowy blask, a klasopracownie zostały wyposażone w tablice multimedialne oraz specjalistyczne sprzęty do nauki przedmiotów zawodowych.

Symbole szkoły

Szkoła Branżowa I-go stopnia w Piekarach Śląskich posiada swego patrona, sztandar i ceremoniał.
Uroczystość nadania imienia Stanisława Ligonia – Wielkiego Polaka i Górnoślązaka, połączona z poświęceniem sztandaru szkoły, odbyła się 22 marca 2011r. Patron szkoły urodził się 27 lipca 1879r. w Królewskiej Hucie. Wywodził się z rodziny zasłużonej dla rozwoju polskiego życia narodowego na Górnym Śląsku. Zyskanie uznał jako pedagog, satyryk, artysta-plastyk, animator kultury i dziennikarz radiowy. Sławę przyniosła mu również działalność polityczna. Stanisław Ligoń zmarł 17 marca 1954r. w Stalinogrodzie (Katowicach) i pochowany został na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza.

Na sztandarze szkoły widnieją godło państwowe, logo szkoły, herb miasta i wizerunek Matki Boskiej Piekarskiej. Pierwszy w dziejach poczet sztandarowy tworzyli uczniowie: Dawid Schreiber (chorąży) oraz Małgorzata Ludyga i Agnieszka Zarzycka (asysta). Ceremoniał szkolny obowiązuje od początku roku szkolnego 2010/2011. Dokument ten stanowi m.in., że od 2012 r Dzień Patrona obchodzony będzie w dniu 17 marca – w rocznicę śmierci Stanisława Ligonia.

Władze Szkoły

Pierwszym dyrektorem Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Pracujących w Piekarach Śląskich mianowano Jana Kępińskiego (1962/1963). Jego następcami na stanowisku dyrektora byli: Józef Cierpiał (1964-1970), Wanda Marciniak (1970-1974), Władysław Marciniak (1974-1977), Lech Dyluś (1977-1986), Stanisław Rabus (1986-1992), Michał Marchewka (1992-2007), Aleksandra Wiśniewska – Wylenżek (2007-2018), Adam Szczepańczyk od roku 2018 do chwili obecnej.

W roku szkolnym 1964/1965 funkcję wicedyrektora szkoły sprawowała Maria Kaszowska. Później społecznie obowiązki wicedyrektora pełniło co najmniej trzech nauczycieli: Leokadia Hojka, Stanisław Rabus i Izabela Filak. Etat wicedyrektora odtworzono dopiero z początkiem roku szkolnego 1992/1993. Przez 15 lat funkcję tę sprawowała Izabela Filak. W 2007r. stanowisko powierzono Krystynie Michna – Wrodarczyk, które pełniła do końca roku szkolnego 2012/2013. Jej następcą został Adam Szczepańczyk. Obecnie od 2018r wicedyrektorem jest Katarzyna Brodowska.

W 1990r wizytator Kuratorium Oświaty i Wychowania zaleciła utworzenie stanowiska kierownika praktycznej nauki zawodu. Ówczesny dyrektor – Stanisław Rabus powołał na to stanowisko Gabrielę Kossakowską. W 2007r. funkcję tę przejął Janusz Korusiewicz i pełni ją do chwili obecnej.

Patron Szkoły

Urodzony 27 lipca 1879 roku w Królewskiej Hucie (dzisiejszym Chorzowie). Był synem maszynisty kopalnianego, działacza i poety – Jana Ligonia i Reginy z Podstawów, a wnukiem kowala-poety Juliusza Ligonia. Ojciec i dziadek Stanisława Ligonia dobrze zapisali się w dziejach regionu swą pracą literacką i rozwojem patriotycznych tradycji. Wcześniej, po ukończeniu szkoły podstawowej, poszedł do pracy, jako goniec w księgarni, następnie w zakładzie malarskim. W późniejszym okresie uczęszczał do krakowskiej szkoły artystyczno-przemysłowej a od roku 1900 studiował malarstwo w Berlinie, łączone z pracą kulturalno-społeczną wśród Polonii. Po 3 latach wrócił na Śląsk i zaczął pracować, jako malarz-ilustrator. Zbliżył się do ruchu teatrów amatorskich. Reżyserował, grał, projektował dekoracje, organizował wieczory artystyczne. W 1911 roku przeniósł się do Krakowa na dalsze studia na Akademii Sztuk Pięknych. Podczas pierwszej wojny światowej pracował w wojskowej pracowni fotograficznej. Po wojnie pisał i rysował w polityczno-satyrycznym piśmie „Kocynder”, używając pseudonimu „Karlik”. W 1921 roku urzędował w Polskim Komisariacie Plebiscytowym w Bytomiu. Po podziale Śląska Ligoń przeniósł się do Katowic i w latach 1923-28 był nauczycielem rysunków w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. Jednocześnie współpracował, jako scenograf z teatrem w Katowicach i w tym okresie napisał głośnie widowisko regionalne „Wesele na Górnym Śląsku”. Jako kierownik Związku Śląskich Teatrów Ludowych zorganizował wojewódzką kostiumernię i bibliotekę teatralną, otoczył opieką terenowe sceny teatralne, teatry lalek. Stanisław Ligoń był prezesem Związku Zawodowego Artystów Plastyków w Katowicach, działał w Radzie Muzealniczej przy tworzącym się Muzeum Śląskim. Karlik z „Kocyndra” po raz pierwszy stanął przed mikrofonem 25 grudnia 1927 roku od razu zdobywając serce słuchaczy. Prowadził stałe audycje: „Bery i bojki”, „Przy sobocie po robocie”, „Co niedziela u Karlika brzmi pieśniczka, gro muzyka”. Posługiwał się gwarą śląską, którą znał znakomicie w jej najbardziej autentycznej postaci. W styczniu 1934 roku został dyrektorem katowickiej rozgłośni Polskiego Radia. Koncentrował się na audycjach regionalnych i satyryczno-politycznych skierowanych przeciwko niemieckim szowinistom i hitlerowskim propagandom. Pierwszego września 1939 roku wyjechał do Warszawy, stamtąd do Lublina i wraz z falą odwrotową kierował się do granicy węgierskiej. Poprzez Węgry, Jugosławię, Cypr i Turcję dotarł do Palestyny i zamieszkał w Jerozolimie. Działał tam na rzecz żołnierzy polskich i udziałowców cywilnych na Bliskim Wschodzie. Pisał, mówił przez radio, wydawał skróconą edycję „Berów i bojek” oraz szkice „Śląska Ojczyzna”. Zmarł 17 marca 1954 roku. Pogrzeb stał się manifestacją dziesiątków tysięcy mieszkańców Śląska.

Klasy integracyjne

Integracja w szkole branżowej

Od roku szkolnego 2009/2010 nasza szkoła prowadzi integracyjny system kształcenia i wychowania. Tym samym umożliwiamy młodzieży o specjalnych potrzebach edukacyjnych dorastanie, naukę i zdobywanie zawodu w gronie pełnosprawnych rówieśników.

Najczęściej przyjmujemy uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, zaburzeniami wzroku, słuchu oraz zaburzeniami zachowania.

Zawody, w których kształci się młodzież o specjalnych potrzebach edukacyjnych

Uczeń może wybrać każdy z zawodów, jedynym wymogiem jest brak przeciwwskazań do wykonywania tego zawodu, a tym samym stosowne zaświadczenie lekarskie. Uczniowie najczęściej wybierają takie zawody jak: kucharz, piekarz, sprzedawca.

Program nauczania w klasach integracyjnych

Nie ma różnic w jakości nauczania, ale w sposobie. W klasie integracyjnej pracuje bowiem dwóch nauczycieli – przedmiotowy oraz wspomagający. Zadaniem tego drugiego jest dostosowanie form i metod pracy do potrzeb i możliwości uczniów.

Dodatkowe wspomaganie

Uczniowie są przyjmowani na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Dokument ten zawiera szczegółowe zalecenia, które są realizowane przez cały okres kształcenia, czyli 3 lata. Dla każdego z tych uczniów organizowane są zajęcia rewalidacyjne w wymiarze 2 godzin tygodniowo. Zajęcia te prowadzone są przez specjalistów danej niepełnosprawności. Uczniowie mają też prawo korzystania z pozostałych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w zależności od indywidualnych potrzeb edukacyjnych.